Zweden heeft het op economisch vlak gedurende lange tijd moeten hebben van de agrarische sector, landbouw en de export van grondstoffen. Tot aan ongeveer halverwege de 19e eeuw liep Zweden binnen Europa achter qua economische ontwikkeling, niemand had toen kunnen voorspellen wat er zou gaan gebeuren, maar Lars Magnusson noemt in zijn boek wel de factoren die bijgedragen (of gezorgd hebben voor) de grote groei van de Zweede economie sinds dat moment.
Â
Van agrarische economie tot producent
De eerste stap die de Zweden moesten maken was die van een economie gebaseerd op landbouw naar een economisch model gebaseerd op echte productie. Deze verandering heeft geleid tot bekende bedrijven die we tegenwoordig nog steeds kennen, zoals Saab en Volvo. De veranderingen werden volgens Magnusson in gang gezet door grote veranderingen binnen de regels in Zweden en het opzetten van een moderne, functionerend e, verzorgingsstaat. Door goed onderwijs verkregen de Zweden een concurrende economie en nam de welvaart gedurend de eerste helft van de 19e eeuw flink toe, in 1938 werd het zelf uitgeroepen tot het land met het hoogste welvaarts niveau in de wereld. Doordat het gedurende beide wereldoorlogen neutraal wist te blijven bespaarde het zichzelf veel van de destructie die andere landen in West-Europa niet wisten te ontlopen.
Â
De moderne Zweedse economie
Hoewel er tegenwoordig nog steeds bekende grote producenten gevestigd zijn in Zweden (zoals Ericsson en Hennes & Mauritz), kenmerkt de economie zich voornamelijk door de grote dienstensector. Volgens Lars Magnusson is dit het hoogst haalbare voor een economie, daar de grootste welvaart behaald kan worden door de verkoop en export van diensten. In de jaren ’90 leek het even de verkeerde kant op te gaan. Magnusson betoogt echter dat ook in deze crisis de belangrijke beslissingen genomen zijn waardoor de Zweede economie en de Zweedse verzorgingsstaat ,in tegenstelling tot vele andere Europese tegenhangers, vandaag de dag nog steeds in goede staat zijn.
